Dan krijgen we de opdracht om dit affect ook weer te geven maar dan met een clown als onderwerp.
We hadden de allereerste les al een clown moeten tekenen maar niemand wist waar het dan over ging. Ik tekende toen de clown zoals een typische clown eruit ziet. Met een lachend gezicht, hoedje en kraag.
Maar nu was het dus de bedoeling dat je ,met gebruik van bijvoorbeeld schaduwen, herhaling of kleur, het dromerige en afwezige affect opriep. Maar dan deze keer met een clown als onderwerp. Hieruit leerden we dat het onderwerp eigenlijk niet veel uitmaakt bij het oproepen van een bepaald affect.
Om het afwezige en dromerige affect op te roepen heb ik de achtergrond ook zwart gekleurd en de ogen van de clown dicht gelaten. Het absurde en de herhaling wordt dan voorgesteld door de clown achter hem. Je aandacht wordt dan vooral getrokken naar de feller gekleurde neus. De houding van de clown is ook eenvoudig.
Ik heb wel even moeten nadenken over hoe ik deze inhoud zou verwerken in een les. Ik denk dat ik de leerlingen eerst zou aanleren hoe je, met bijvoorbeeld schaduw, een bepaalde sfeer kan creëren. Daarna zou ik ze elk een onderwerp laten trekken uit een pot met opdrachten. Daar zou dan bijvoorbeeld: 'clown, feestje, verdrietig' opstaan en dan zou de leerling de lesinhoud moeten toepassen om het gewenste affect te verkrijgen.
Bron:
Peter Lanssens. De geheimzinnige speler. Opgeroepen op oktober 25, 2012, van http://www.davidsfondsdenderleeuw.be/2009-2010/Magritte_de_geheimzinnige_speler.jpg.
(Mijn excuses dat de foto's van de clowns niet zo duidelijk zijn.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten